– საკეისრო კვეთა

საკეისრო კვეთა – არის ქირურგიული ოპერაცია, რომლის დროსაც დედის მუცლის წინა კედლის და საშვილოსნოს კვეთის მეშვეობით ხორციელდება საშვილოსნოდან ნაყოფის ამოყვანა და ახალშობილის დაბადება. საკეისრო კვეთა (Caesarean section) საშოსმხრივი, ბუნებრივი მშობიარობის ალტერნატივაა.
–  საკეისრო კვეთა ტარდება მაშინ, როდესაც პაციენტს და/ან ექიმს მიაჩნია, რომ საკეისრო კვეთის შემთხვევაში მოსალოდნელია პერინატალური გამოსავლის გაუმჯობესობა საშოსმხრივი მშობიარობასთან შედარებით.

საკეისრო კვეთის წარმოება ჩვენებების მიხედვით:
–   სამედიცინო.
–   სამეანო.
–   დედის მოთხოვნით.
საკეისრო კვეთის წარმოება დროის მიხედვით:
–   გეგმიური საკეისრო კვეთა – ოპერაცია რომელიც ტარდება ორსულობის პერიოდში მშობიარობის დაწყებამდე.
–   გადაუდებელი საკეისრო კვეთა – ოპერაცია რომელიც ტარდება ორსულობის პერიოდში ან მშობიარობის დაწყების შემდეგ.
საკეისრო კვეთის განხორციელება გადაუდებლობის ხარისხის მიხედვით:
–   დედის ან/და ნაყოფის სიცოცხლის უშუალო გადაუდებელი საფრთხე (პირველი კატეგორია – გადაუდებელი 30′).
–   დედის ან/და ნაყოფის არაკეთილსაიმედო მდგომარეობა, სიცოცხლის უშუალო გადაუდებელი საფრთხის გარეშე (მეორე კატეგორია – სასწრაფო 30′ – 75′).
–   არ აღენიშნება დედისა ან/და ნაყოფის არაკეთილსაიმედო მდგომარეობა, მაგრამ საჭიროა ადრეული ორსულობის დასრულება საკეისრო კვეთით (მესამე კატეგორია – არარეგლამენტირებული).
–   ოპერაციის ჩატარება ქალის და სამედიცინო პერსონალის შეთანხმებულ მისაღებ დროს დაგეგმვით (მეოთხე კატეგორია – გეგმიური).
გეგმიური / არარეგლამენტირებული საკეისრო კვეთა – მიზანშეწონილია ჩატარდეს მიმდინარე ორსულობის პერიოდში, იმ კლინიკურ შემთხვევაში როდესაც ორსულობის გაგრძელება და მოსალოდნელი ბუნებრივი გზით მშობიარობა წარმოადგენს დედის ან ნაყოფის ჯამრთელობის გაუარესების მაღალ პოტენციურ რისკს.
–   ერთნაყოფიანი ორსულობის შემთხვევაში გეგმიური საკეისრო კვეთის ჩატარება მიზანშეწონილია 39 კვირის და ტყუპი ნაყოფის შემთხვევაში 38 კვირის ან მეტი ორსულობის პერიდში.
–   თუ თქვენ გესაჭიროებათ გეგმიური სამეანო ოპერაცია საკეისრო კვეთა:    – ოპერაციისთვის მომზადება (ზოგადი ინფორმაცია)
გეგმიური საკეისრო კვეთის ჩვენებები: 

I- პლაცენტაციის დარღვევა:
–   პლაცენტის წინმდებარეობა (სრული ან ნაწილობრივი).
–   “Vasa” წინმდებარეობა.
–   პლაცენტის მიხორცება.

II- ცვლილებები საშვილოსნოს კედელში:
–   ექოსკოპიური კვლევით დადასტურებული საშვილოსნოს კედლის არასრუფასოვანი ნაწიბურის არსებობა (საკეისრო კვეთის, კონსერვატიული მიომექტომიის, საშვილოსნოს პერფორაციის, საშვილოსნოს რუდიმენტული რქის, საშვილოსნოს კუთხის ამოკვეთის ან რეკონსტრუქციული-პლასტიკური ოპერაციების შემდეგ საშვილოსნოზე).
–   საშვილოსნოს დიდი ზომის ან მრავლობითი მიომური კვანძები, განსაკუთრებული მდებარეობით საშვილოსნოს ქვედა სეგმენტში ან საშვილოსნოს ყელის არეში, სისხლის მომარაგების დარღვევით.
– საშვილოსნოს მიომა, ორსულობა და მშობიარობა

III– წინააღმდეგობები რომლებიც ხელს უშლიან ნაყოფის დაბადებას:
–   სამშობიარო გზებზე წარმოქმნილი წინააღმდეგობები (ანატომიურად ვიწრო მენჯი II ხარისხის და მეტი, მენჯის ძვლების დეფორმაციები, საშვილოსნოს, საკვერცხის და მცირე მენჯის ღრუს სხვა ორგანოების სიმსივნეები).
–   მენჯბარძაყის სახსრების ანკილოზი, თანდაყოლილი ამოვარდნილობა ან გაკეთებული ოპერაციები.
–   პირველი მშობიარობისას ნაყოფის სავარაუდო დიდი წონა(4500 გრამი და მეტი).
–   საშვილოსნოს ყელისა ან საშოს გამოხატული ნაწიბუროვანი შევიწროვება.
–   ანამნეზში არსებული პლასტიკური ოპერაციები საშვილოსნოს ყელზე, საშოზე. შორისის III – IV ხარისხის ჩახევა.
–   დიდი ზომის წვეტიანი კანდილომა.

IV– ნაყოფის არასწორი მდებარეობა და წინმდებარეობა:
–   მენჯით წინმდებარეობა ნაყოფის წონით 3600 გრამზე მეტი ან 2500 გრამზე ნაკლები (ქალის მენჯის ზომების გათვალისწინებით) III ხარისხის თავის გაშლითი მდებარეობა. ტერფით, შერეული მენჯ-ტერფებით ან მუხლით წინმდებარეობა.
–   მრავალნაყოფიანი ორსულობა: პირველი ნაყოფის მენჯით წინმდებარეობა. სამი ან მეტი ნაყოფი. სიამის ტყუპები.
–   მონოქორიონული მონოამნიონური ტყუპები (ფეტო/ფეტალური ტრანსფუზიის სინდრომით).
–   ნაყოფის მყარი გარდიგარდმო/ირიბი მდებარეობა.

V– ექსტრაგენიტალური დაავადებები:
–   ექსტრაგენიტალური ან გენიტალური კიბო (საკვერცხის, საშვილოსნოს ყელის).
–   მაღალი ხარისხის მიოპია.
–   გენიტალური მწვავე ჰერპესი, აივ ინფექცია.
–   ექსტრაგენიტალური დაავადებები (გულ-სისხლძარღვთა სისტემის, ფილტვების, ნერვული სისტემის და სხვა…დადასტურებული შესაბამისი სპეციალისტის მიერ) და ზოგადი მდგომარეობის გაუარესება ორსულობისას.
–   თირკმელების გადანერგვა და გულის ხელოვნური სარქველი.

VI-ნაყოფის მდგომარეობა:
–   ნაყოფის ქრონიკული ჰიპოქსია და III ხარისხის ნაყოფის ზრდის შეფერხება რომელიც არ ექვემდებარება მკურნალობას.
–   წინა მშობიარობისას ნაყოფის სიკვდილი ან ინვალიდობა.
–   ნაყოფის განვითარების ანომალიები (მწვავე ჰიდროცეფალია, გასტროშიზისი, კუდუსუნის დიდი ზომის ტერატომა, ომფალოცელე და სხვა…).
–   ვადაგადაცილებული ორსულობა პლაცენტაში არსებული ცვლილებებით, მეკონიალური სანაყოფე წყლით და ნაყოფის ჰიპოქსიური მოვლენებით.

VII– რამდენიმე რისკ ფაქტორის არსებობა, რომელიც ცალკე არ წარმოადგენს საკეისრო კვეთის ჩვენებას, მაგრამ რამდენიმე მათგანის კომბინაცია რეალურ საფრთხეს უქმნის ნაყოფს ბუნებრივი სამშობიარო გზით დაბადებას.
VIII-ექსტრაკორპორალური განაყოფიერება.
IX – საკეისრო კვეთა დედის მოთხოვნით (სამეანო და სამედიცინო ჩვენების გარეშე).

გადაუდებელი / სასწრაფო საკეისრო კვეთა – მიზანშეწონილია ჩატარდეს იმ კლინიკურ შემთხვევაში როდესაც მიმდინარე ორსულობის ან ბუნებრივი გზით მშობიარობის პერიოდში უეცრად წარმოიშვა და სწრაფად განვითარდა გართულება რომელიც საშიშროებას უქმნის დედის ან ნაყოფის ჯანმრთელობას. 

I- გადაუდებელი საკეისრო კვეთის ჩვენებები ორსულობისას:
ორსულს სამშობიარო მოქმედება არ აქვს, მაგრამ დედას ან ნაყოფს განუვითარდა გართულება, რომელიც წარმოადგენს სიცოცხლისთვის უშუალო საფრთხეს და საჯიროებს ორსულობის სწრაფ დასრულებას:
–     პლაცენტის წინმდებარეობის ნებისმიერი ფორმა, სისხლისდენა.
–    ნორმალურად მიმაგრებული პლაცენტის ნაადრევი აცლა.
–     საშვილოსნოს კედლის ნაწიბურზე მოსალოდნელი, დაწყებითი ან უკვე არსებული გახევა.
–    ნაყოფის არაკეთილსაიმედო მდგომარეობა (ნაყოფის მწვავე ჰიპოქსია).
–    პრეეკლამპსიის მძიმე ფორმა, რომელიც არ ექვემდებარება მკურნალობას. ეკლამპსია.
–    დედის აგონიური მდგომარეობა ან უეცარი სიკვდილი ცოცხალი ნაყოფის არსებობის დროს.

II- გადაუდებელი საკეისრო კვეთის ჩვენებები მშობიარობისას:
მშობიარობის დაწყებისთანავე გადაუდებელი საკეისრო კვეთის ჩვენებები იგივეა რაც ორსულობის პერიოდში, დამატებით ემატება მიმდინარე მშობიარობის პერიოდში განვითარებული გართულებები, რომელიც წარმოადგენს მშობიარეს ან ნაყოფის სიცოცხლისთვის უშუალო საფრთხეს და საჭიროებს მშობიარობის სწრაფ დასრულებას:
–    სამშობიარო მოქმედების ანომალიები, რომლებიც არ ექვემდებარება კორექციას (სამშობიარო მოქმედების მყარი სისუსტე).
–    კლინიკურად ვიწრო მენჯი.
–    ნაყოფის თავის არასწორი წინმდებარეობა და ჩადგმა (უკანა ასინკლიტიზმი, შუბლით, პირისახით წინმდებარეობა, ისრისებური ნაკერის მაღალი პირდაპირი მდებარეობა).
–    ჭიპლარის წინმდებარეობა, მარყუჟის ან ხელის გამოვარდნა,
–    ნაყოფის ტერფებით ან მუხლით წინმდებარეობა.
–    საშვილოსნოს მოსალოდნელი, დაწყებითი ან უკვე არსებული გახევა.
–    სანაყოფე წყლის ნაადრევი დაღვრა და სამშობიარო მოქმედების უშედეგო აღძვრა.
საკეისრო კვეთის ოპერაციის გაუტკივარება (ანესტეზია)
–   საკეისრო კვეთის ოპერაციის გაუტკივარებას უმეტეს შემთხვევაში მართავენ რეგიონალური ანესტეზიით (სპინალური, ეპიდურული) ან ზოგადი ენდოტრაქეალური ნარკოზით. უპირატესობას ანიჯებენ რეგიონალურ ანალგეზიას რომლის მეშვეობით შესაძლებელია სხეულის ქვედა ნაწილის, საოპერაციო არეალის სრული გაუტკივარება. ნაყოფზე არავითარი უარყოფითი ზეგავლენა არ გააჩნია და უფრო მეტიც, დედის და ნაყოფის მხრიდან ნაკლები გართულებით ხასიათდება ზოგადი ენდოტრაქეალური ნარკოზთან შედარებით.
–   არარეგლამენტირებული და გეგმიური საკეისრო კვეთის შემთხვევაში (3 და 4 კატეგორა, ოპერაციის დაწყება დაგეგმილ დროს) პრიორიტეტულია გაუტკივარების მართავა რეგიონალური – სპინალური ანესტეზიით.
–   გადაუდებელი ან სასწრაფო საკეისრო კვეთის შემთხვევაში (1 და 2 კატეგორია, ოპერაციის დაწყება მაქსიმუმ 30′ და 30′- 75′ დიაგნოზის დასმიდან) გაუტკივარებას მართავენ კლინიკური მდგომარეობის გადაუდებლობის კატეგორიაზე დაყრდნობით და სასწრაფო/სამედიცინო დახმარების გადაუდებელი აუცილებლობიდან გამომდინარე ზოგადი ენდოტრაქეალური ნარკოზით ან სპინალური ანესტეზიით.
საკეისრო კვეთის ოპერაციის აღწერა
–   საკეისრო კვეთის ოპერაცია ხორციელდება აბდომინალური მიდგომით მუცელკვეთით მუცლის ქვედა ნაწილში ბოქვენის ზემოთ განივი (პფანენშტილის) განაკვეთით. განაკვეთის სიგრძეს საზღვრავენ ნაყოფის თავის ბიპარიეტალური ზომის და ნაყოფის წონის მიხედვით. თუ ანამნეზში აღენიშნება გადატანილი სამეანო ან გინეკოლოგიური ოპერაცია განაკვეთი კეთდება ძველი ნაწიბურის გასწვრივ, რომელიც ამოიკვეთება და ოპერაციის დამთავრების შემდეგ ჩანაცვლდება ახლით. ლაპაროტომიის შემდეგ იკვეთება საშვილოსნოს წინა კედელი, მეან/გინეკოლოგი არღვევს სანაყოფო ბუშტის მთლიანობას და ამოყავს ახალშობილი საშვილოსნოს ღრუდან, რის შემდეგ კვეთს ჭიპლარს. დედისგან ახალშობილის განცალკევებისთანავე ცოცხალშობილი გადაეცემა ნეონატოლოგს (ბავშვის ექიმს), რომელიც აფასებს მის ჯანმრთელობის მდგომარეობას დაბადებისთანავე და მართავს ადრეულ ნეონატალურ პერიოდში. მომყოლის მოცილება ხორციელდება დამოუკიდებლად ჭიპლარის ტრაქციით ან ხელით. ხოლო შემდეგ ქირ/მეან/გინეკოლოგი აღადგენს საშვილოსნოს და მუცლის წინა კედლის მთლიანობას. პაციენტის ოპერაციის შემდგომი კომფორტისთვის კანი იკერება კოსმერიკური სუბდერმალური გამწოვი ნაკერით.
–   კანის კოსმეტიკური სუბდერმალური ნაკერი მოხსნას და ჭრილობის განსაკუთრებულ დამუშავებას არ საჭიროებს. ჭრილობიდან საფენის მოცილება შესაძლებელია მეორე დღეს (24-48 საათში). ნაწიბურის ვიზუალიზაციის შემცირების მიზნით რამდენიმე თვის შემდეგ რეკომენდირებულია ფრაქციული ლაზერით აბლიაციის რამდენიმე სეანსი.
– Caesarean section. Part 1
საკეისრო კვეთის შემდგომი ლოგინობის პერიოდის მართვა
–   ოპერაციის დამთავრების შემდეგ პაციენტი საოპერაციოდან გადაყავთ ინტენსიური თერაპიის პალატაში.
–   ინტენსიური თერაპიის პალატაში მიმდინარეობს მელოგინეზე დაკვირვება/მონიტორინგი სიცოცხლისთვის მნიშვნელოვან ორგანოების ფუნქციონირებაზე: სუნთქვის სიხშირე, სატურაცია, არტერიული წნევა, პულსი, სხეულოის ტემპერატურა, ტკივილის და საშვილოსნოს შეკუმსვის ხარისხი, სისხლიანი გამონადენის დანაკარგის და შარდის გამოყოფის რაოდენობა. აგრეთვე გრძელდება ინფუზური თერაპია და გაუტკივარება. ინტენსიური თერაპიის პალატაში 2 ან 3 საათის დაყოვნების, დაკვირვების შემდეგ პაციენტის ზოგადი მდგომარეობის სტაბილიზაციის შემთხვევაში ანასტეზიოლოგის და მეან/გინეკოლოგის ინფორმაციის გაცვლის და ურთიერთ შეთანხმების საფუძველზე მელოგინე გადაჰყავთ პალატაში ახალშობილთან ერთად.
–   პირველი დღე-ღამის განმავლობაში მელოგინეზე მიმდინარეობს სადღეღამისო დაკვირვება. ტკივილების შემთხვევაში უტარდება გაუტკივარება. ზოგიერთი ჩვენების მიხედვით ანტიკოაგულაციური ტრომბოემბილიის პროფილაქტიკური, ანტიბიოტიკო და ინფუზური თერაპია.
–   დიდი მნიშვნელობა ენიჭება ცოცხალშობილის კანით კანთან კონტაქტს, სითბური ჯაჭვის დაცვას, დედისა და ახალშობილის 24 საათიანი ერთად ყოფნას, ადრეული ძუძუთი კვების დაწყებას და ტექნიკას, რომელიც ხელს უწყობს ლაქტაციის სტიმულაციას და საშვილოსნოს შეკუმშვას.
–   ოპერაციის შემდეგ პერიოდში მნიშვნელოვანია და აუცილებელია 12-24 საათის შუალედში მელოგინეს ფიზიკური გააქტიურება: ფოლის კათეთერის გამოღება შარდის ბუშტიდან, დაჯდომა, წამოდგომა და სიარული. მშობიარობის შემდეგ მუცლის წინა კედლის სწორი კუნთების სისუსტის, განმეორებითი ოპერაციის, გამოხატული სიმსუქნის შემთხვევაში მელოგინე დედისთვის ფიზიკური აქტიურობისთვის მიზანშეწონილია აბდომინალური კომპრესიული სარტყელის გამოყენება 2 თვე. ტრომბოემბოლიის პროფილაქტიკის მიზნით ანტი-ემბოლიური და გრადიენტი კომპრესიული წინდების მოხმარება მიზანშეწონილია 3 ან მეტი დღე ექიმის დანიშნულების მიხედვით.
–   წყლის მიღება შესაძლებელია შეუზღუდავად დედის პალატაში გადაყვანისთანავე, გაურთულებელი საკეისროს შემთხვევაში კვების დაწყება დასაშვებია ოპერაციის პირველი 12-24 საათის შემდეგ. ლოგინობის და ძუძუთი კვების პერიოდში რეკომენდირებულია ეკოლოგიურად სუფთა და შერეული საკვების მიღება, კვების რაციონში რძის ნაწარმის, ხილის და ბოსტნეულის შემადგენლობით.
–   ბინაზე გაწერა დასაშვებია ოპერაციიდან მეოთხე დღეს (72 საათის შემდეგ) ახალშობილთან ერთად მკურნალი ექიმი მეან/გინეკოლოგის და ნეონატალოგის თანხმობით. დუშის მიღება ჭრილობის და ნაკერის ტიპის გაუთვალისწინებლად შესაძლებელია ოპერაციიდან 48 საათში. ადრეული ლოგინობის პერიოდიდან მენჯის ფსკერის კუნთების ტონუსის აღსადგენად მიზანშეწონილია ინტიმური კუნთების კეგელის ვარჯიშების გაგრძელება 2-6 თვე. ფიზიკური დატვირთვა და მუცლის წინა კედლის პირდაპირი კუნთების გაძლიერების მიზნით ვარჯიშები რეკომენდირებულია ჯანმრთელობის სრული რეაბილიტაციის და ლოგინობის პერიოდის დასრულების შემდეგ 2 თვეში. სქესობრივი ცხოვრება დასაშვებია კონტრაცეპციის მოხმარებით 2 თვის შემდეგ, ხოლო ორსულობის დაგეგვმა ერთ წელიწადში.
საკეისრო კვეთით დაბადებული ახალშობილის მართვა
–   ახალშობილი იმყოფება დედასთან ერთად ბავშვისთვის განკუთვნილ საწოლში. სტაციონარში ყოფნის პერიოდში დედა სწავლობს ახალშობილის მოვლას.
–    ნეონატოლოგი ყოველ დღე ნახულობს ახალშობილს, აკვირდრბა და აფასებს ბავშვის ზოგად მდგომარეობას, დედას აწვდის ინფორმაციას ახალშობილის ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესახებ. ასწავლის, აძლევს რეკომენდაციებს ახალშობილის შემდგომი მოვლის, ზრუნვისა და მომავალი ამბულატორიულად დაკვირვების შესაძლებლობების შესახებ.
–   ახორციელებს პრტოკოლით გათვალისწინებულ კვლევებს: ახალშობილის ჯგუფის და რეზუსის, ბილირუბინის განსაზღვრა რეზუს კონფლიქტის შემთხვევაში. გენეტიკური კვლევები ; მუკოვისციდოზი, ფენილკეტონურია, ჰიპოტირეოზი. უტარებს აცრებს ინფექციურ დაავადებების საწინააღმდეგოდ: BCG, Hep.B ვაქცინაცია. საჯიროების შემთხვევაში ახალშობილს უნიშნავს დამატებით კლინიკო/ლაბორატორიულ, პარაკლინიკურ გამოკვლევებს, დამატებით სხვა პროფილის ექიმის კონსულტაციას, მართავს და უტარებს მკურნალობას დედის ინფორმირებული თანხმობით.
–   ყველა დედამ უნდა იცოდეს რომ:
–   ოთახის ნორმალური ტემპერატურა 24,0 – 25,0*C
–   ახალშობილის ნორმალური ტემპერატურაა 36,5 – 37,5*C
–   დასაბანი წყლის ნორმალური ტემპერატურაა 37,0 – 37,5*C
–   ძუძუთი კვება თავისუფალი რეჯიმით. ექსკლუზიური ძუძუთი კვება 6 თვის ასაკამდე ახალშობილის და ჩვილის საუკეთესო საკვებია.  კვების წინ დაიმუშავეთ ძუძუს არეოლა თბილი წყლით ან გამოწველილი რძით. ბავშვი უნდა იკვებოს ხშირად მოთხოვნილების მიხედვით დღისით და ღამით, დღე/ღამეში 8 – 12 ჯერ.
–   ახალშობილი უნდა დაიბანოს ყოველ დღე თავიდან ბოლომდე. მიზანშეწონილია ვერტიკალური აბაზანა (ბავშვი მთელი სხეულით თავსდება წყალში, დაფარული აქვს მხრები) რომელიც წარმოადგენს ბავშვისთვის კომფორტის და ჰიგიენის დაცვის უსაფრთხო, ეფექტურ მეთოდს. რეკომენდირებულია ჭიპლარის მშრალი მოვლა.
–   ბავშვს უნდა ეძინოს მშობლის ოთახში ცალკე საწოლში, ზურგზე, თავი გვერდით გადატრიალებული და მკვრივ ზედაპირზე დადებული.
–   მიზანშეწონილია ახალშობილის გასეირნება ყოველდღიურად სახლის გარეთ, სუფთა ჰაერზე, მზიან ამინდში სტაციონარიდან გაწერის შემდეგ ორ კვირაში. გასეირნება იწყება 10 – 15 წუთით და იზრდება თანდათან 2 საათამდე.

საკეისრო კვეთის უპირატესობები
–   უპირატესია მაშინ, როდესაც ორსულობის ვადის გახანგრძლივება, მშობიარობა, მშობიარობის დროს  ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუარესება წარმოადგენს დედისა ან/და ნაყოფისთვის სიცოცხლის უშუალო საფრთხეს ვიდრე საკეისრო კვეთა.
–   საკეისრო კვეთა არ იწვევს საშოს კედლების გაფართოვებას, სამშობიარო გზების ტრავმატიზმს შედეგად მენჯის ფსკერის კუნთების, ფასციების, იოგების გადაწელვას, გახევას, სისუსტეს და რელაქსაციას, ამიტომ საკეისრო კვეთის შემდეგ სქესობრივი ცხოვრება უცვლელია.
–   ახლო და გრძელვადიან პრესპექტივაში არ ყალიბდება მენჯის ფსკერის კუნთების მყარი რელაქსაცია, საშვილოსნოს და საშოს კედლების დაწევა, მენჯის ორგანოების პროლაფსი და მასთან დაკავშირუბული მრავალი სიმპტომი: შარდის დაძაბვითი შეუკავებლობა, არასრულფასოვანი შორისი და სხვა…
– შარდის შეუკავებლობა ქალებში
– მენჯის ორგანოების პროლაფსი
–   მცირდება ნაყოფის სიკვდილიანობა, ახალშობილის ტრავმატიზმი, სუბარაქნოიდაკური სისხლჩაქცევები, ასფიქსია, ენცეფალოპათია, დაინფიცირების შესაძლებლობის ნაკლები რისკი.
–   განმეორებითი საკეისროს შემთხვევაში შესაძლებელია ქირურგიული სტერილიზაცია.

საკეისრო კვეთის ნაკლოვანებები
–   მშობიარობასთან შედარებით ხანგრძლივი რეაბილიტაციის პერიოდი,
–   გადატანილი საკეისროს შემდეგ განმეორებითი ორსულობის შემთხვევაში იზრდება პლაცენტის წინამდებარეობის და საშვილოსნოზე არსებული პოსტოპერაციულ ნაწიბურში პლაცენტის ჭეშმარიტი მიხორცების განვითარების შესაძლებლობა (Placenta accreta – increta,percreta) და შედეგად საკეისრო კვეთის შემდგომი ჰისტერექტომიის პოტენციური რისკი. გართელების რისკი მატულობს საკეისრო კვეთის რაოდენობრივ მატებასთან ერთად.
–   გადატანილი საკეისრო კვეთის შემდეგ საშვილოსნოს კედლის არასრულფასოვანი ნაწიბურის ჩამოყალიბების ალბათობა და განმეორებით ორსულობის პერიოდში ან მშობიარობის პროცესში საშვილოსნოს გახევის პოტენციური რისკი.
–   საკეისრო კვეთა დედის მოთხოვნით არ არის რეკომენდირებული ქალისთვის რომელსაც სურვილი აქვს იყოლიოს ბევრი შვილი.
–   საკეისრო კვეთა ახალშობილზე შედარებით დიდი დატვირთვაა რომელიც დაკავშირებულია სუნთქვით ადაპტაციასთან: ახალშობილთა გარდამავალი ტახიპნოე, რესპირატორული დესტრეს სინდრომი, ფილტვების პერსისტიზებული ჰიპერტენზია.

–  იხილეთ გაგრძელება: 
– საკეისრო კვეთის შემდგომი ორსულობა და მშობიარობა